Sonny Boy Williamson - Meester Leugenaar
Gepost door Steven Troch op zondag, oktober 16, 2011 Onder: harmonica
Sonny Boy Williamson II - De Meester Leugenaar
Er bestaan honderden anekdotes over de charismatische Sonny Boy II, de meester leugenaar, zijn teksten zijn pareltjes, zijn harmonicaspel magistraal, zijn leven een mysterie en zijn karakter is wispelturig, vol humor en gemeen.
Wij kennen hem allemaal als "Sonny Boy Williamson II" maar hij gebruikte veel namen Rice Miller, Sonny Boy Williams, Willie Williamson, Willie Miller, Little Boy Blue, The Goat, Footsie, The Talaho Blues Singer etc.
De jeugdjaren van "Sonny Boy" Williamson II" (Aleck Miller) zijn gehuld in een dikke mist. Zijn doopnaam was Aleck en hij kreeg de achternaam van zijn stiefvader Jim Miller. Hij werd geboren in de buurt van Glendora, in Tallahatchie County, Mississippi. Zijn geboortejaar is een mysterie, sommige bronnen vermelden 1908 of 1912, Sonny Boy zelf beweerde dat hij een "19de-eeuwer" was (1899). Op zijn vijfde begon hij harmonica te spelen
Hij spendeerde zijn vroege jaren met het doorkruisen van de Delta, spelend met muzikanten zoals Robert Johnson, Robert Jr. Lockwood, Elmore James en Howlin' Wolf. In de jaren dertig trouwde hij met Howlin' Wolfs zuster Mary Burnett en leerde Wolf, tussen hun ruzies door, harmonica spelen.
King Biscuit Time
In 1941 werd de eerste aflevering van het ondertussen legendarische radioprogramma “King Biscuit Time” uitgezonden op het station KFFA in Helena, Arkansas. KFFA was het enige radiostation in de Mississippi Delta dat Afro-Amerikaanse muziek speelde, de show duurde een half uurtje en werd uitgezonden tijdens de middag. De artiesten in die eerste aflevering waren Sonny Boy Williamson II (Rice Miller) en Robert Lockwood, Jr., ze speelden enkele nummers live in de studio en werden de belangrijkste muzikanten van de studiogroep, the King Biscuit Entertainers. Sonny Boy had enkele jaren voordien al meegewerkt aan een radioshow op WEBQ als “Little Boy Blue”. Op aandringen van Max Moore, de eigenaar van “King Biscuit Flour” (een bakmeel merk) en tevens ook sponsor van de radioshow, veranderde Rice Miller zijn naam naar “Sonny Boy Williamson II”. De originele “Sonny Boy Williamson” was een bekende harmonicaspeler die in Chicago furore maakte en wiens stijl een grote invloed had op de jonge Little Walter. Zes jaar lang zou Sonny Boy meewerken aan de show en ook na 1947 zou hij nog regelmatig terugkeren.
Trumpet Records
In 1951 deed Sony Boy een opnamesessie voor het Trumpet-label van Lillian McMurry , denkelijk de eerste sessie in zijn leven. Zijn eerste plaat “Eyesight to the blind” wordt drie jaar na de dood van John Lee Williamson, de originele Sonny Boy, uitgebracht. In 1948 stierf die een gewelddadige dood in Chicago. De opnamen die hij voor Trumpret maakt staan vol met uiterst verfijnde mondharmonica en met de timing van een ware jazzmuzikant en de ervaring van een late veertiger/begin vijftiger bewijst Sonny Boy dat hij een grootmeester is. “Eyesight To The Blind,” “Do It If You Wanna,” de single “Nine Below Zero” met B-kant ”Mighty Long Time” en “Dust My Broom” van Elmore James werden hits.
Chess Records
In 1955 werd Sonny Boys platencontract overgenomen door de gebroeders Chess van het bekende Chess-label . In Augustus van dat jaar trok hij de studio in. Sonny Boy, Muddy Waters, pianist Otis Spann, bassist Willie Dixon, gitarist Jimmy Rogers en drummer Fred Below schrijven die dag bluesgeschiedenis. De eerste single “Don’t start me talkin” is een schot in de roos en blijft drie maanden in de R&B top tien staan. Sonny Boy arriveert in Chicago en verovert onmiddellijk een plaats tussen de andere bluesgroten (Howlin’ Wolf, Muddy Waters en zijn rivaal Little Walter). Sonny Boys relatie met Little Walter blijft gespannen tot aan zijn dood, Little Walter noemt Sonny Boy een lijkenpikker en een oude praatjesmaker (a fake and a fraude). Ondertussen is zijn oude partner Robert Jr. Lockwood de huisgitarist van Chess geworden. Lockwood, een stiefzoon van Robert Johnson, was uitgegroeid tot een eerste klas gitarist met een eigenzinnige jazzy stijl. Samen met de fantastische huismuzikanten van Chess maakt Sonny Boy de ene klassieker na de andere. “Keep It To Yourself,” “Fattenin’ Frogs For Snakes,” “Your Funeral and My Trial,” “Born Blind” (Eyesight to the Blind), “So Sad To be Lonesome,” “Help Me” en “Bring It On Home” halen allemaal de hitparade.
American Folk Blues Festivals
In 1963 verschijnt de single “Help Me” in de V.S. en de U.K., de eerste Chess single die tegelijkertijd op beide continenten wordt uitgebracht. Het nummer was gebaseerd op “Green Onions” een nummer van Booker T & the MG’s . Dat zelfde jaar vertrekt Sonny Boy naar Europa waar hij deel uitmaakt van het “American Folk Blues Festival”. Hij speelt feilloos de rol van oude bluesman en is de ster van de hele tournee. In Engeland treed hij op in een aangepaste garderobe, een stijlvol Brits kostuum met behorende bolhoed en paraplu, en verovert de harten van de gehele Britse bluesscene (Mick Jagger, Keith Richards, John Mayall enz.). Na de tournee blijft Sonny Boy nog in London tot zijn visum verloopt en toert hij door het land met de Yardbirds (Eric Clapton) en The Animals (Eric Burdon). Hij hoopt in Engeland te blijven maar keert zwaar ziek huiswaarts .
Deze versie van "Bye Bye Bird" werd opgenomen in Brussel door den BRT
In 1965 treed hij voor de laatste maal terug op in zijn oude radioshow “King Biscuit Time”. Op 25 mei 1965 wordt hij dood aangetroffen in zijn bed. Hij ligt begraven in Tutwiler, Mississippi naast een verlaten gravelroad.
Sonny Boy Williamson II was een complexe persoonlijkheid met een bijtende humor , zijn invloed is nog steeds hoorbaar, zijn stijl is uniek en legendarisch
Er bestaan honderden anekdotes over de charismatische Sonny Boy II, de meester leugenaar, zijn teksten zijn pareltjes, zijn harmonicaspel magistraal, zijn leven een mysterie en zijn karakter is wispelturig, vol humor en gemeen.
Wij kennen hem allemaal als "Sonny Boy Williamson II" maar hij gebruikte veel namen Rice Miller, Sonny Boy Williams, Willie Williamson, Willie Miller, Little Boy Blue, The Goat, Footsie, The Talaho Blues Singer etc.
De jeugdjaren van "Sonny Boy" Williamson II" (Aleck Miller) zijn gehuld in een dikke mist. Zijn doopnaam was Aleck en hij kreeg de achternaam van zijn stiefvader Jim Miller. Hij werd geboren in de buurt van Glendora, in Tallahatchie County, Mississippi. Zijn geboortejaar is een mysterie, sommige bronnen vermelden 1908 of 1912, Sonny Boy zelf beweerde dat hij een "19de-eeuwer" was (1899). Op zijn vijfde begon hij harmonica te spelen
Hij spendeerde zijn vroege jaren met het doorkruisen van de Delta, spelend met muzikanten zoals Robert Johnson, Robert Jr. Lockwood, Elmore James en Howlin' Wolf. In de jaren dertig trouwde hij met Howlin' Wolfs zuster Mary Burnett en leerde Wolf, tussen hun ruzies door, harmonica spelen.
King Biscuit Time
In 1941 werd de eerste aflevering van het ondertussen legendarische radioprogramma “King Biscuit Time” uitgezonden op het station KFFA in Helena, Arkansas. KFFA was het enige radiostation in de Mississippi Delta dat Afro-Amerikaanse muziek speelde, de show duurde een half uurtje en werd uitgezonden tijdens de middag. De artiesten in die eerste aflevering waren Sonny Boy Williamson II (Rice Miller) en Robert Lockwood, Jr., ze speelden enkele nummers live in de studio en werden de belangrijkste muzikanten van de studiogroep, the King Biscuit Entertainers. Sonny Boy had enkele jaren voordien al meegewerkt aan een radioshow op WEBQ als “Little Boy Blue”. Op aandringen van Max Moore, de eigenaar van “King Biscuit Flour” (een bakmeel merk) en tevens ook sponsor van de radioshow, veranderde Rice Miller zijn naam naar “Sonny Boy Williamson II”. De originele “Sonny Boy Williamson” was een bekende harmonicaspeler die in Chicago furore maakte en wiens stijl een grote invloed had op de jonge Little Walter. Zes jaar lang zou Sonny Boy meewerken aan de show en ook na 1947 zou hij nog regelmatig terugkeren.
Trumpet Records
In 1951 deed Sony Boy een opnamesessie voor het Trumpet-label van Lillian McMurry , denkelijk de eerste sessie in zijn leven. Zijn eerste plaat “Eyesight to the blind” wordt drie jaar na de dood van John Lee Williamson, de originele Sonny Boy, uitgebracht. In 1948 stierf die een gewelddadige dood in Chicago. De opnamen die hij voor Trumpret maakt staan vol met uiterst verfijnde mondharmonica en met de timing van een ware jazzmuzikant en de ervaring van een late veertiger/begin vijftiger bewijst Sonny Boy dat hij een grootmeester is. “Eyesight To The Blind,” “Do It If You Wanna,” de single “Nine Below Zero” met B-kant ”Mighty Long Time” en “Dust My Broom” van Elmore James werden hits.
Chess Records
In 1955 werd Sonny Boys platencontract overgenomen door de gebroeders Chess van het bekende Chess-label . In Augustus van dat jaar trok hij de studio in. Sonny Boy, Muddy Waters, pianist Otis Spann, bassist Willie Dixon, gitarist Jimmy Rogers en drummer Fred Below schrijven die dag bluesgeschiedenis. De eerste single “Don’t start me talkin” is een schot in de roos en blijft drie maanden in de R&B top tien staan. Sonny Boy arriveert in Chicago en verovert onmiddellijk een plaats tussen de andere bluesgroten (Howlin’ Wolf, Muddy Waters en zijn rivaal Little Walter). Sonny Boys relatie met Little Walter blijft gespannen tot aan zijn dood, Little Walter noemt Sonny Boy een lijkenpikker en een oude praatjesmaker (a fake and a fraude). Ondertussen is zijn oude partner Robert Jr. Lockwood de huisgitarist van Chess geworden. Lockwood, een stiefzoon van Robert Johnson, was uitgegroeid tot een eerste klas gitarist met een eigenzinnige jazzy stijl. Samen met de fantastische huismuzikanten van Chess maakt Sonny Boy de ene klassieker na de andere. “Keep It To Yourself,” “Fattenin’ Frogs For Snakes,” “Your Funeral and My Trial,” “Born Blind” (Eyesight to the Blind), “So Sad To be Lonesome,” “Help Me” en “Bring It On Home” halen allemaal de hitparade.
American Folk Blues Festivals
In 1963 verschijnt de single “Help Me” in de V.S. en de U.K., de eerste Chess single die tegelijkertijd op beide continenten wordt uitgebracht. Het nummer was gebaseerd op “Green Onions” een nummer van Booker T & the MG’s . Dat zelfde jaar vertrekt Sonny Boy naar Europa waar hij deel uitmaakt van het “American Folk Blues Festival”. Hij speelt feilloos de rol van oude bluesman en is de ster van de hele tournee. In Engeland treed hij op in een aangepaste garderobe, een stijlvol Brits kostuum met behorende bolhoed en paraplu, en verovert de harten van de gehele Britse bluesscene (Mick Jagger, Keith Richards, John Mayall enz.). Na de tournee blijft Sonny Boy nog in London tot zijn visum verloopt en toert hij door het land met de Yardbirds (Eric Clapton) en The Animals (Eric Burdon). Hij hoopt in Engeland te blijven maar keert zwaar ziek huiswaarts .
Deze versie van "Bye Bye Bird" werd opgenomen in Brussel door den BRT
In 1965 treed hij voor de laatste maal terug op in zijn oude radioshow “King Biscuit Time”. Op 25 mei 1965 wordt hij dood aangetroffen in zijn bed. Hij ligt begraven in Tutwiler, Mississippi naast een verlaten gravelroad.
Sonny Boy Williamson II was een complexe persoonlijkheid met een bijtende humor , zijn invloed is nog steeds hoorbaar, zijn stijl is uniek en legendarisch
In: harmonica
Tags: sonny boy williamson harmonica rice miller blues chess
Ik bespeel de mondharmonica sinds 1994 ,heb er al veel plezier aan beleeft maar ook al veel op gevloekt. Bij mijn band kunt u me bezig horen op zang en harmonica. See ya.
